به گزارش خبرنگاران گروه جامعه خبرگزاری گزارش خبر، در خیابان‌های بافق، عطر چای نذری و شربت‌های خنک، با نوای "لبیک یا حسین" در هم آمیخته؛ شهری که با نخل‌های سوگوارش، به استقبال زائران دل‌سپرده آمده است. موکب‌های مردمی از عصر پنجشنبه برپا شده‌اند؛ ایستگاه‌هایی از مهر و ارادت که با خرما، چای و نذری ساده، پذیرای عاشقان‌اند.
در این همایش خانوادگی، جاماندگان با پای دل راهی شدند؛ هر قدم‌شان، روضه‌ای بود و هر نگاه‌شان، تمنای وصال. در مسیر، آیین‌های سوگواری و احسان برپا بود؛ گویی بافق، کربلای دیگری شده است.
حجت‌الاسلام علی روحانی، امام جماعت مسجد فاطمیه، با نگاهی عارفانه گفت: «کربلا و اربعین، گذرگاه رسیدن به خداست. هر که جا بماند، دلش غوغا دارد و غمش رنگی دیگر.»
حجت‌الاسلام سمتی، رئیس اداره تبلیغات اسلامی، نیز افزود: «اگرچه بسیاری از مردم بافق نتوانسته‌اند در اجتماع میلیونی حضور یابند، اما با دل و اشک، با دعا و نذر، خود را در جمع زائران می‌بینند. این راهپیمایی، تمرینی برای خودسازی است؛ حرکتی که انسان را از سکون بیرون می‌کشد.»
در گوشه‌ای از مسیر، خواهر بسیجی‌ای با چشمانی اشک‌بار گفت: «عاشورا زنده است، و ما وظیفه داریم پیام آزادگی و بصیرت آن را بشناسیم و در زندگی جاری کنیم.»
مریم بابایی، طلبه حوزه علمیه قم، با بغضی در گلو گفت: «کسی که اربعین را تجربه کرده، می‌داند درد جاماندن یعنی چه. وقتی دل‌ات را دخیل قاب تلویزیون می‌کنی و با دیدن عراقی‌هایی که نذر زوار کرده‌اند، اشک می‌ریزی، می‌فهمی که این عشق، مرز نمی‌شناسد.»
زهرا آقایی نیز از شکوه این روزها گفت: «مردم بافق با شور و شعور حسینی، در مسیرهای مشخص حرکت کردند و در بارگاه شهدای گمنام گرد آمدند تا بار دیگر فریاد لبیک یا حسین سر دهند.»
در برخی محله‌ها، جوانان بافقی با ساخت نمادهایی از مسیر نجف تا کربلا، فضای شهر را به حال‌وهوای زیارت نزدیک کرده‌اند. محمدرضا، دانش‌آموزی از مسجد محل، گفت: «ما یه موکب کوچیک ساختیم تا بگیم حتی اگه نرفتیم، دل‌مون اونجاست. حسین رو باید با دل رفت.»
هر سال، بافق در ایام اربعین میزبان جاماندگان است؛ آنان که نتوانسته‌اند به کربلا بروند، اما با پای دل، مسیر عشق را طی می‌کنند. اینجا، هر قدم، نذر است؛ هر اشک، زیارت؛ و هر دل، کربلا.
